Achtervolgd door een roedel wolven op Kerstavond

Klazienaveen – Ook dit jaar verschijnen er weer een aantal kerstverhalen geschreven door Jans Jagt. Het tweede uit een nieuwe reeks kerstverhalen:

“Achtervolgd door een roedel wolven op Kerstavond”

Het is Kerstavond 1689. Onderstaand verhaal speelt zich af in het westelijk deel van het Bourtangermoeras.

Op deze winterse kerstavond ligt alles onder een dikke sneeuwlaag. De dagen zijn kort. Een felle sneeuwstorm raast over het Bourtangermoeras.
Ter hoogte van de plaats waar tweehonderd jaar later het dorp Klazienaveen zou ontstaan wonen een aantal arme boeren. Ze zijn de strenge winters wel gewend. Ze weten niet anders of de winter hoort zo te zijn. Op een zelf gemaakte houten arrenslee gaan ze op visite naar de buurman die twee kilometer verderop woont, of naar de kerk in het verre Emmen.

Vroeg op deze Kerstavond spant de Bourtanger boer zijn paard voor de arrenslee om met zijn gezin de tocht naar de kerk in Emmen te maken. Het paard hinnikt van opwinding. Hij heeft al twee dagen op stal gestaan. Hoewel de sneeuwstorm inmiddels is gaan liggen, twijfelt de boerin of ze vanavond wel moeten gaan. “Het wordt een mooie tocht. Als we weer thuis zijn steken we de kaarsjes aan en vieren we Kerst. De kinderen zullen blij zijn,” is het tegenargument van de boer.
Na het afscheid van de inwonende grootouders begint het gezin aan de tocht.
De boer zit voor op de slee, zijn vrouw en drie kinderen zitten bijna verstopt onder een paar dekens achter hem.
De ijzige kou snerpt de boer langs de oren. Hij denkt aan het Kerstfeest dat ze later op de avond thuis gaan vieren. Hoewel het paard geen aandrang nodig heeft, knalt de boer uit blijdschap af en toe met zijn zweep. De tocht verloopt voorspoedig.
De kerk zit al voor driekwart vol wanneer het gezin plaats neemt op de houten banken. Het is lekker warm in de kerk. Kaarsen branden en de bezoekers zingen mee met de mooie kerstliederen.
Het gezin geniet van een prachtige kerkdienst.
Een bekende uit het dorp Emmen waarschuwt de boer voor aanwezige wolven langs de zandwegen naar het Bourtangermoeras. Op de heenweg heeft de boer niets gezien, het zal dus wel meevallen.
In het zuiden ziet de boer ondanks de duisternis dat grauwe wolken komen aandrijven. Brengen die nog meer sneeuw? In draf leidt hij zijn paard het dorp uit.
Bij Den Oever breekt een tak onder het gewicht van de sneeuw. De boer schrikt. Hij kijkt naar zijn gezin. Rillend van de kou zitten ze dicht tegen elkaar onder de dekens.
Wat is dat daar?
De boer ziet voor zich een dier dat zich langzaam voor beweegt. Tot zijn blijdschap ziet hij een ree dat zich met moeite voort beweegt door de sneeuw.
Plotseling hoort de boer boven de wind uit een hoog, langgerekt geluid. De boer krimpt ineen.
Wat hij hoort is het geluid van een roedel wolven die aan een achtervolging beginnen. Een groep hongerige, bloeddorstige wolven. Even is het stil, waarschijnlijk hebben ze de ree te pakken.
De boer geeft zijn paard opnieuw een tik met de zweep. De zandweg naast het lager gelegen moeras is bijna niet te zien.
Daar zijn ze weer!
Het gezin is nog geen kilometer verwijderd van de boerderij.
Waarom is hij ook zo dom geweest om zijn zin door te drijven, denkt de boer. Zijn gezin is in gevaar. Opnieuw knalt een zweepslag door de koude lucht. Achter hem hoort de boer zijn gezin huilen. In zijn wanhoop gooit de boer zijn klompen over zijn schouders naar de wolven. De wolven zijn even afgeleid. Vlak bij de boerderij ziet de boer zijn vader zwaaien met een bos brandende takken. De wolven rennen alle kanten op, ze zijn bang voor het vuur. Ze verdwijnen in een wolk van sneeuw. Het gezin is gered.

Cadeautjes heeft de boer zijn gezin niet te bieden en het avondmaal is een eenvoudige hutspot met spek. Maar, ook al ontbreekt het ook deze kerstavond aan van alles, een gelukkiger Kerstfeest hebben ze nog nooit gevierd.

Jans Jagt

(Foto: archief Henk Lambers)